خدیجه کبری (سلام علیها)

هیچ کس به من نگفت :

که غیبت شما به معنی نبودن نیست، بلکه به معنی ندیدن هم نیست، چرا که تو روی فرش مجالس ما قدم میگذاری ،در بین مایی مارا میبینی و می شناسی  ، مگر نه این است که شما را تشبیه کرده اند به یوسف (ع)که برادران را دید وشناخت ،ولی برادران ، او را با اینکه دیدند نشناختند.

مگر نه این است که در دعای ندبه میخوانیم ، ای غایبی که غایب از ما نیستی ؛  فدایت شوم ، ای دور از مایی که از ما دور نیستی .

مگر نه این است که وقتی می آیی ، خلایق انگشت به دهان  می مانند که ما این آقا رانه بار بلکه بارها دیده ایم ،پس تواین جایی در بین ما ، ولی غایبی ، یعنی نا شناخته ای ، نشناختن هم گناه ماست .

ای کاش در نوجوانی به من گفته بودند که با شناخت شما ، غیبت حداقل برای خودم ، تمام شدنی است.

ای کاش بودنت را هر لحظه با تمام وجودم حس می کردم.